یكی از مقاصد اصلی ترسیم نقشه راه در صنعت، فراهم آوردن اطلاعاتی درباره فناوری‌ها و تكنولوژی‌های مهم آینده و سرمایه‌گذاری بر تحقیقات ملی و تجاری برای افزایش توان رقابتی در آینده است . بااین‌حال باید توجه داشت كه پاسخ به سؤالات مهم درباره آینده‌ای متفاوت با ساختارهای فعلی مشكل است.
این موضوع كاملاً جدید است و تلاش برای ترجمه خروجی این فعالیت‌ها برای سطح بنگاه ( طوری كه بتوان آن‌ها را با برنامه‌ریزی استراتژیك شرکت‌ها یكی كرد ) هنوز در مراحل ابتدایی است.
اگر بخواهیم آینده‌نگاری، باز و بلند پروازانِ باشد، باید فضا "امن" باشد و بتوان مطالب غیرقابل تفكر را مطرح ساخت و در مورد آن‌ها اندیشید و بحث‌ها خارج از نزاع‌های كنونی در این حوزه باشد. با زبان ساده می‌توان گفت كه منطقهای اولیه برای اولویت‌بندی فناوری‌ها، محصول بحران‌های مالی كشورها و همچنین ضرورت همیشگی بودن رشد علمی بوده‌اند.
در بررسی نقشه‌های راه فناوری تدوین‌شده در كشورهای مختلف مشخص شد كه بسیاری از مسائل مرتبط با علم و فناوری به كمبود و نوآوری ارتباط دارند یعنی شرکت‌ها نیاز به انجام تحقیق و توسعه بیشتر و یا حداقل ایجاد ارتباط بهتر با مراكز تولید دانش فناورانه و علمی داشتند. درنتیجه فرض شد كه آینده‌نگاری دارای نقش شبکه‌سازی و جامعه سازی بیشتر است و دارای قابلیت خدمت كردن به بازیگران مختلف نظام نوآوری در سطحی فراتر از یك سازمان دولتی است.
آینده‌نگاری همانا " فرآیند دوره‌های متمركز و مكرر تفكر، شبکه‌سازی، مشاوره و بحث آزاد باهدف اصلاح مشترك چشم‌اندازهای آینده و مالكیت مشترك راهبردها است و یا به عبارتی كشف فضای مشترك تفكر باز درباره آینده و پرورش رویكردهای راهبردی است." قابل‌ذکر است كه در رویكردهای آینده‌نگر باید به دورنماهای حاصل از "تفكر خارج از چارچوب" توجه بیشتری داشت.
در این راستا طرح توسعه فناوری مدیریت آلاینده‌ها ( هوا ، آب و خاک ) در صنعت برق ایران در نظر دارد تا با توجه به سند تهیه‌شده در خصوص این فناوری‌ها و با همكاری بازیگران این عرصه و دانشگاه‌ها و مراكز تحقیقاتی راهكارهای اجرایی و مقرون‌به‌صرفه برای حل معضل آلاینده‌ها ارائه نماید تا در یك فضای رقابتی جهانی بتوان پاسخگوی نیازهای این صنعت رو به رشد بود.